BEKA

Sultan Abdülhamid Han’a mektup;

Sultanım sultanlar sultanı Abdülhamid Han’ım! Hakanım! Sen ki Hz. Muhammed sav aşığısın Sen ki bu Yice Türk milletinin aşığısın Hiçbir evrağına dahi abdestsiz el atmadın. Ulu Hakan’ım Sultanım, Serdarım! Seni de arkandan en yakınların yüzüne gülenler hançerlediler. Hemi de ekmeğini yiyenler yendikleri kaba da pislediler. Ve de nankörlüğün en alasını da eylediler. İhanetin de en şiddetlisini işlediler. Can Hakan’ım!

An benim can Hünkârım Ne uğruna bunları yaptılar? Şan, şöhret mevki makam ve de servet uğruna halbuki sen hepsine bunları vermiştin. Can Hakan’ım!

Vermiştin vermesine de doymadılar Kalmadılar. Bir türlü tatmin olmadılar. Serdar’ım!

Ah Ulu Hanım Çok içerlediğim bir konu ise sizlerin Payitahttan hal olduğunuzu bildirmeye gelenler arasında bir tane öz be öz. Türk evladının olmaması ne acı ne kahredicı bir yürek yarası içimizde, kimler mi bunlar 1. Yahudi Emenuel Karasu 2. Ermeni Aram Efendi 3. Arnavut Esat Toptani 4 Gürcü Arif Hikmet Paşa ve de perde arkasında ki Mason ve Sabetayist destekçileri, hünkarım!

Senin ettiğin bedduanın ahi tuttul Tuttu da hiçbiri de murad alamadılar Oturduklan hiçbir mevki makama da doyamadılar. Hepsi de paramparça oldular.

Oldular da hem tarih sahnesinden hemi de kalplerimizden ebediyen, silindiler.

Senden sonra da bizde yüz kusur yıldır murad alamadık. Yüzümüz gülmedi Kalbimizin sızısı dinmedi.

Yüreğimizin kanı durmadı Can Sultanim!

Bugün de aynı Fırıldaıkları çeviriyorlar. Abdulhamid Han’ım!

Vazgeçmediler, vazgeçmeyecekler. Bizde direnmekten vazgeçmeyeceğiz. Hünkarim!

Sen rahat uyu Ulu Hakan’ım!

Senin kıymetini bilmeyenlerden olmadık. Olmayacağız, bıraktığın emanetlerine canımız pahasına sonuna kadar sahip çıkacağız

Sultanlar Sultanı Ulu Hakan’ım! Hünkarım! Abdülhamid Han’ım
Güney Yıldırım…